حفاظت از بم؛ يك مطالبه ملي يا استاني؟

بم تنها آبادي در ايران است كه كالسكه ها يا قنات هايش هنوز در خواب هستند! چرا؟ همه كساني كه دوست دارند درباره گذشته درخشان ايران در زمينه طبيعت و كشاورزي بدانند ، بازديد از موزه بم خوب است. اين موزه چقدر ارزش دارد؟! موزه اي كه به ايرانيان مي آموزد كه مي توانند بدون ساخت سدهاي گران قيمت و حفر چاه هاي ترياك زندگي كنند ، كشاورزي پايدار بسازند و اين جامعه فاخر و باهوش در فهرست ميراث جهاني يونسكو به ثبت رسيده است.

بم تنها شهر ايران است كه تابلوهاي برجسته اي در برخي از خيابان هاي عمومي دارد و هشدار مي دهد كه ماشين هاي سنگين نبايد از اين معابر عبور كنند زيرا مي تواند براي گالري هاي كارز خطرناك باشد. قدر باما را بدانيد و اجازه ندهيد چاه به بهانه به كارگيري كارخانه روي و مشتقات آن ، چاه هاي حفر شده و منابع ارزشمند آب شيرين با تهديدهاي كمي و كيفي روبرو شود.
ما نبايد فريب پيمان ها و سوگندهاي مقامات و سرمايه گذاران محلي را بگيريم و اجازه دهيم سرنوشت سياه زنجان و يزدا پس از توسعه صنعت سرب و روي و معادن در بم تكرار شود. بم قابل خريد نيست و روح هزاران هموطن كه هجده سال پيش به ناحق در زلزله جان باختند ، هرگز بخشيده نمي شود اگر اين امانت ارجمند را به آينده منتقل نكنيم.

در عين حال ، هيچ كس نگرشي در مورد توسعه و اشتغال ندارد. درخواست ما اين است كه محل اين كارخانه در منطقه آزاد بم باشد و نه در 20000 هكتار منطقه باغشهر بم كه در يونسكو ثبت شده است.